Dzieciństwo i młodość

Był drugim synem Karola Wojtyły i Emilii Kaczorowskiej. Starszy brat Karola, Edmund ukończył medycynę w Krakowie, pracował jako lekarz. Siostra Karola, zmarła jeszcze przed jego narodzinami w 1916 r. – przeżyła tylko kilkanaście godzin po porodzie. Jego ojciec był wojskowym urzędnikiem, matka dorabiała jako szwaczka. Od dzieciństwa uwielbiał góry, jazdę na nartach i piłkę nożną. Przez rówieśników nazywany był Lolkiem.

Kiedy miał 9 lat, zmarła jego matka, trzy lata później zmarł Edmund (zaraził się szkarlatyną, kiedy opiekował się swoimi pacjentami). W ten sposób Karol Wojtyła został sam z ojcem.

Karol w 1938 r. ukończył gimnazjum państwowe w Wadowicach, był ministrantem, interesował się teatrem. Zdecydował się na rozpoczęcie studiów polonistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Studia były jednym z powodów jego i ojca przeprowadzki do stolicy Małopolski. Niestety wraz z wybuchem II wojny światowej jego dalsza edukacja została wstrzymana, Karol rozpoczął pracę w zakładach chemicznych w Solvay, kamieniołomie w Zakrzówku, oczyszczalni wody w Borku Fałęckim. Pracował fizycznie.

W 1941 r. zmarł jego schorowany ojciec. Rok później Karol podjął decyzję o wstąpieniu do seminarium duchownego w Krakowie. Na Wydziale Teologicznym UJ obronił tytuł magistra teologii. Wolny czas poświęcał na pisanie poezji.